Weekend duiken in België 15 t/m 18 juni

Hallo allemaal,
 
Het is inmiddels maandag en we zijn allemaal in diepe rouw.
Niet alleen ligt het Nederlandse elftal uit het EK, maar ook zijn inmiddels de laatste personen uit ons prachtige huisje vertrokken en is het weekend daarmee tot een einde gekomen. Het was een prachtig weekend vol met gevatte opmerkingen, veel gezelligheid, mooie/spannende duiken en veel activiteiten. Hiervoor wil ik jullie allemaal bedanken!
 
Ik heb van het hele weekend enorm genoten. Van het eerste moment van aankomst in ons kasteeltje waar we ontvangen werden door de 2 gastheren en voetbal op tv. Maar ook van de speurtocht door het huis heen. Het meest genoot ik nog wel van het 2-persoons bed wat ik dit weekend helemaal voor mezelf had. Ook werden deze avond, nadat iedereen weer terug was in ons stulpje, spelletjes tevoorschijn gehaald . (tip: vergeet geen water en pen mee te nemen tijdens het Geocachen) De fanatiekelingen deden mee. Moet je de speler voor je nou wel of niet vertrouwen? Misschien toch een biertje teveel gedronken voor dit spel? Of gewoon bluffen om zo al je dobbelsteentjes te verliezen. Al met al een leuke kennismakingsavond met Merou

 

Wat betreft de zaterdagochtend wil ik Inge en de mannen extra in het zonnetje zetten. Ondanks ons geklaag hier en daar zijn we met z'n allen Inge heel dankbaar dat de wekker zo vroeg stond :) Nu konden we deze mooie dag vroeg beginnen en geen uurtje voorbij laten gaan. Wat betreft de heren heb ik 's ochtends alleen maar lof voor!! Wat een luxe dat, zodra je beneden komt, de hele ontbijttafel al klaar staat en het alleen wachten is op de eitjes en de laatste slaapkoppen die nog uit bed moesten komen. Kan ik dit ook voor thuis bestellen? En alles was aanwezig, pindakaas met óf zonder nootjes, wit brood, bruin brood, jam en allerlei andere lekkernijen. Super. Over de speciale koffie creatie van Dave(?!) kan ik helaas niks zeggen maar wat ik gehoord heb, was het een meesterbrouwsel.

 

Mijn chauffeur voor dit weekend tussen de duikstekken door was Jasper. Is het nog gelukt om je auto weer vies genoeg te krijgen? Een beetje spelen met het gaspedaal is hier ook leuk, maar toch denk ik dat jij en je auto meer voor de Duitse snelwegen zijn gemaakt. Het glibberen en glijden waar dat kon ging je zeker wel goed af! Af en toe iemand een beetje opjagen om door te rijden, maar vervolgens er toch weer langs scheuren omdat opa (ik noem geen namen maar het haar was wel grijs :P ) nèt niet snel genoeg optrok. Verder heb je ook vele opmerkingen naar je hoofd gesmeten gekregen en denk ik dat je een waardig tegenstander hebt gevonden *moegnagna*

 

Al met al... De lange wachtrijen voor de duikstek en het idee dat je meters moest gaan lopen om in het water te komen zorgde hier en daar voor wat onrust in de groep (toch blijven we je aardig vinden en met je mee op pad gaan hoor Inge!!) maar het zorgde ook weer voor veel gezelligheid, chaos en hilarische situaties. En al met al zijn we toch weer in het water terecht gekomen. Helaas konden we bij de laatste duikstek niet voor een spectaculaire entree in Carrière de Traigneaux zorgen maar voor de volgende keer vliegen we letterlijk het water tegemoet

 

Iedere duik is voor ieder persoon natuurlijk anders. Het enige wat ik kan vermelden is dat je niet met Nico en Janet mee moet gaan als je vis wilt zien. Jasper en Inge daarentegen worden zomaar opgegeten door de prachtige karpers die we bij Carrière la Croisette tegen kwamen. Mijn zaterdag duiken waren donker en diep (koud wil ik dit water nog steeds niet noemen!) maar prima geslaagd voor de eerste duiken van de specialty decompressie. Het uitzicht onder water was nog half niet zo mooi als het uitzicht boven water. Pas wanneer je boven op een steengroeve staat en naar beneden kijkt kan je zeggen dat je misschien een beetje last heb van hoogtevrees. Voor een echte durfal zoals ik bracht het alleen maar mooie ideeën naar boven wat je vanaf die hoogte allemaal kon doen. Een mooie commandosprong of misschien toch maar een bommetje... Ik vond alles fantastisch! Dat zulke kleine gaten met water (op het stuwmeer na was het grootste 'gat' waarin we doken 50x90 meter) zulke super duiken kunnen zijn met fantastische objecten, marmer muren en prachtige verhalen erachter, dit is de droom van mij als duiker. Natuurlijk ben ik dan nog niet verpest door het buitenlandse tropische water

 

 

Ook de 2e avond was mooi! Eerst stonden de mannen, dit keer onder vrouwelijk toezicht, weer in de keuken hun kookkunsten te vertonen. En het smaakte verrukkelijk! Ik schep niet gauw 2x op maar deze avond ben ik toch stiekem een tweede portie gaan halen. En wat een stilte onder het eten. Je hoorde alleen maar het geluid van bestek, borden en etende mensen. (Cliché momentje, dit zou toch alleen maar in boeken voorkomen? Zelf in restaurants is altijd geroezemoes en geluid aanwezig) Na het overzalige eten was het tijd om de caloriën er maar weer af te lopen. Vanavond dan toch maar wel mee Geocachen. En ook hier was weer het gebruikelijke geklaag over de honderden meters die we moesten lopen, alleen, dit viel allemaal wel meeee!!! Het leukste vond ik toch wel bij het kapelletje (1e cach) en in de bossen (laatste cach). De laatste zal ook wel zijn doordat ik hem gevonden had (euforisch momentje) maar het glibberen en gliijden door de modder, op schuine hellingen, door de struiken, over bomen en rotsen en uiteindelijk half hangend onder een boom zorgde dan ook wel voor een hele speciale cach! De geheime sleutel... Deze speciale cach eenmaal gevonden was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Hier stond het voetbal alweer op en werden we door dezelde twee gastheren van de avond verwelkomd. Na even op de bank gehangen te hebben hoorde ik opeens het woordje douche voorbij komen. Goed plan, dus spring van de bank af en ren naar boven om zo één van de tig badkamers tijdelijk voor mezelf op te eisen. Wat ik niet in de gaten had was dat enkele mensen mij als vermist opgaven. Ik was er de hele tijd, net als Femke, maar dan gewoon boven in plaats van onder een onzichtbaarheidsmantel. :)

Ook nu was het nog even tijd om wat na te kletsen over de dag onder het genot van wijn en stokbroodjes. Één voor één ging iedereen naar bed, waarna Femke en ik ook nu weer de laatste overgebleven waren en we besloten dat het verstandiger was als we dan toch ook maar weer zouden gaan slapen.

 

Zondag stond er weer een heerlijk ontbijtje klaar met dit keer helaas iets mindere lekkere koffie (spreek niet uit ervaring, ik blijf toch echt liever een theeleut) maar Dave wilde zijn geheime mengsel dan ook niet prijs geven. Eenmaal boel weer ingepakt was het tijd om naar de duikstek te vertrekken. Deze keer stond het hek wel open en konden we het terrein vast verkennen en een Merou gebiedje op het grasveld afbakenen. Wat wel even opgemerkt moet worden is dat er tijdens de reis naar deze duikstek en de volgende, is dat het leeuwtje op Janet haar auto niet(!) in het midden zit. Heel frustrerend. Gelukkig ligt nederland dan ook uit de poule want dan kan dat scheve oranje geval ook van de motorkap afgehaald worden

 

Terug naar de zondag. Ik heb het hier en daar al genoemd, maar het was gewoon super! Karpers van dik een meter groot sabbelend aan vingers of lurkend uit flesjes, dat kom je niet vaak tegen. Maar ook het heerlijke weer van de zondag mag niet vergeten worden. Goed geregeld allemaal!! Dit keer hadden we niet alleen een voedselpakketje voor tussen de duiken meegenomen, maar werd er ook vlak voor de 2e duik de vlaamse frieten geprobeerd. Er werd zelfs extra friet gebracht voor onze grote gezellige groep.

Hermien besloot de tweede duik niet te maken en haar buddy sloot zich volledig bij Hermiens anti-duik plannetje aan. Het enige wat Hermien vervolgens hoefde te doen was mooi op het bankje bij de duikstek gaan liggen en toen kwam de kroegbaas al naar haar toe. Dat ligt hard toch, zal ik een kussen voor u halen? Uiteindelijk was het geen kussen maar gewoon een luxe campingbedje waar Hermien de middag op kon bivakeren in de zon :) Ze werd zelfs een beetje rood van de goede service bij de duikstek. Als dat niet het ultieme vakantie gevoel is... :) Helaas waren er tijdens de laatste duik ook wat mankementen (Het vest van Inge was aan het protesteren, sommige flessen waren half vol waar mensen in het water achter kwamen... Was daar niet een buddy-check voor uitgevonden?) Ook bedacht mijn duiklamp op 18 meter diepte dat hij eigenlijk er wel genoeg van had (iets met vergeten op te laden ofzo) en werden er lampjes op diepte nog verder uitgewisseld. Op een of andere manier voelde de duikuitrusting van iedereen gewoon aan dat het weekend voor sommige op z'n einde liep...

 

Terug bij het huisje was er nog net genoeg tijd voor een tosti, een plons in ons zwembad, het nog even bijbruinen en een brosje (de duiken waren voorbij dus de bellen in de bros zorgde nu voor geen problemen meer) Daarna snel de spulletjes bij elkaar pakken (15 minuten, een record!!) en daar volgde het afscheid van mijn eerste weekendje bij Merou... Wat een mensen, wat een duiken, maar vooral ook wat een geweldige locatie om met dit gezelschap een weekend doorgebracht te hebben! Een laatse zwaai van het afscheidscomité en de route terug naar huis kon beginnen. Ik hoor mensen hier en daar zeggen dat Hermien een held is in verdwalen, maar ik weet zeker dat ook bij de terugweg wij het korste erover hebben gereden. Ze is een topchauffeur!! In 1x goed gereden

 

Verder wil ik speciaal ook even Dave en Anneke bedanken voor hun goede leid-/lijd- kunsten. Jullie hebben van te voren de route en het plan voor dit duikweekend goed bepaald en zorgden gedurende de ritten dat we als groep vertrokken én als groep op de goede bestemming aankwamen. Onderweg durfden jullie zelfs nog jullie thee te delen met deze water fanaten en leek het alsof jullie een extra oogje in het zeil hielden bij de duikers. Een soort papa en mama van de groep, maar vooral ook een super lief stelletje samen!!

 

Lieve Merou leden, bedankt voor dit super weekendje dat ik met jullie mee mocht en voor de belevingen die allemaal plaats hebben gevonden. Er zijn weer nieuwe landen van Europa die ik aan mijn 'geweest' lijstje kan toevoegen en volgens mij zijn er ook weer wat duikvrienden bij gekomen. En wie weet tot bij het Zeeland weekend Ik verheug me, ondanks het afraden van vele kanten, toch op het terug zien van jullie allemaal voor een volgend fantastisch duikverhaal!

 

Liefs Ria Hijmering